Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
zəhlə — I (Füzuli, İsmayıllı) hananın ayağı. – Hananı qoyannan soğra qəşəy oxu var, o oxu qoyursaη, onun zəhləsinə – əyağına (Füzuli) II (İsmayıllı) öd. – Qorxudan zəhlən suya döndü III (Dərbənd) tağalaq, cəhrədə iyə keçirilən dairəvi gön parçası və ya… … Azərbaycan dilinin dialektoloji lüğəti
aşıq — 1. is. Xalq xanəndəsi; həm oxuyan, həm çalan, həm də söz qoşan el sənətkarı. Xalq aşığı. Aşıq havaları. – Aşığın sözü qurtaranda «neylim neylim» deyər. (Məsəl). El aşıqları incə Azərbaycan dilində xalqımızın mərdliklərini tərənnüm edən ölməz… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bağara — is. məh. 1. Bax tağalaq. 2. Dayaz quyulardan dol ilə su, neft çəkmək üçün qurğu. Babası . . <Araza> öz cavanlığından, fəhləlik həyatından söz açıb deyirdi: – Səhərdən axşama qədər atı bağaraya qoşub, neft çəkərdim. A. Ş.. Yaxşı yadımdadır o … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
patrun — <fr.> 1. Odlu silahlarda, əsasən tüfəng və tapançada atmaq üçün barıt, qırma və ya güllə ilə doldurulmuş pistonlu (kapsullu) metal, ya karton tağalaq (giliz). <Şərifzadə> keşikçidən aldığı silahla müqavimət göstərməyə başlayanda… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
